Leidinggeven aan ongewenste omgangsvormen
Marinka Versteeg
Bedrijfsmaatschappelijk werker, vertrouwenspersoon, coach en onderwijskundige
Ongewenste omgangsvormen
Steeds vaker krijg ik bij ongewenste omgangsvormen de vraag mag dan niets meer? Of leidinggevenden vinden het allemaal maar onzin. Er blijft immers niets van die mediazaken over. Als ik dan doorvraag dan weten leidinggevenden slecht hoe om te gaan met meldingen ongewenste omgangsvormen. Leidinggeven bij ongewenste omgangsvormen is vooral in gesprek gaan als leidinggevende. Als vertrouwenspersoon vraag ik dan vaak hoe zou je het doen als het je kinderen zijn?
Eerst kwam ik tegen dat leidinggevende helemaal niets deden. Medewerkers werden weggestuurd met doe maar net of het niet gebeurt. Of dat de veroorzaker belangrijk was voor het primaire proces. Vervolgens kwamen alle bekende zaken in het nieuws. Gevolg een overreactie met allerlei moeilijke onderzoeken. Ik had ook leidinggevende tegenover me, “Marinka hoe doen we het wel goed?”
Neem je eigen gezin als uitgangspunt bij gesprekken over ongewenste omgangsvormen. Bedenk wat je tegen je kinderen zou zeggen. Meestal werkt dat ook bij medewerkers.
Ga in gesprek
Neem dan als voorbeeld een gezin. Je hebt twee kinderen. Kind 1 komt binnen dat kind 2 hem of haar pest. Wat je dan doet als ouder is vragen wat is er aan de hand. Kind 1 zal proberen om jou zo gek te krijgen dat je het oplost. Dat ga je als ouder ook niet doen. Je vraagt aan kind 2 of het klopt. Dan zijn er globaal drie mogelijkheden:
Kind 2 had het niet zo bedoeld. Dan heb je een gesprek over gevolgen van gedrag.
Kind 2 zegt het is nooit gebeurt. Meestal kun je dan wel zien of kind 2 jokt of niet.
Kind 2 zegt dat kind 1 het echt verdiend had. Dan volgt er een gesprek over hoe je wilt als ouder dat ze met elkaar omgaan.
Ouders kiezen er meestal niet voor om niets te doen. Want je weet uit ervaring dat het dan meestal erger wordt. Je belt ook niet meteen Jeugdzorg dat er een uithuisplaatsing nodig is. Je gaat in gesprek. Je zorgt ervoor dat beide kinderen zich gehoord voelen.
Laat ze hun verhaal doen. Dit is de meest belangrijke stap. Dit verhaal gaat van algemeen naar het specifieke voorvallen. Je bent oprecht geïnteresseerd in wat er is gebeurt. Hoe de incidenten zijn ervaren en vervolgens stel je verdiepingsvragen. Wat jij er persoonlijk van vindt is niet belangrijk. Wel om te weten wanneer het voor de melder is opgelost. Zorg dat beide partijen tot een oplossing willen komen.
Maak afspraken
Zo is het ook met ongewenste omgangsvormen. Hou het zo simpel mogelijk. Los het op met een driegesprek en maak duidelijke afspraken. Handhaaf die afspraken ook. Vraag aan de melder of de klacht zo is afgehandeld. Net als je bij de kindjes zou doen. Medewerkers gaan pas klokkenluiden als ze zich niet gehoord weten.
Hou het simpel
Belangrijkste is om het simpel te houden. Melders willen gehoord worden en erkend. Wees niet bang voor valse meldingen. Meestal haal je die er zo uit. Als je het gesprek tenminste aandurft en even doorvraagt. Wees vooral niet bang voor een media spektakel. Medewerkers zijn heel loyaal.
Denk aan de kinderen, wat zou ik doen als het mijn kinderen waren. Dit geeft meestal de correcte oplossing.